Vrijwilliger bij Humanitas
samen sterk voor delft
Uitvaartonderneming De Laatste Eer draagt Delft een warm hart toe. Via hun ledenmagazine 'Mijn laatste Eer' brengen zij graag verhalen die het leven in Delft kleur geven. Voor de juni-editie van 2025 zochten zij, in samenwerking met Delft Helpt Elkaar, een vrijwilliger met een inspirerend verhaal.
Zo kwamen we uit bij vrijwilliger Rob, die net op dat moment aansloot bij een training van Vrijwilligersacademie Delft en langskwam bij VIPDelft voor een zoektocht naar extra vrijwilligerswerk. Met trots delen we zijn verhaal, in beeld gebracht door Ans Meiborg (tekst) en Studio Oostrum (fotografie)
Ertoe doen
Na een werkzaam leven in de techniek ging Rob Braat (70) twee jaar geleden met pensioen. Maar stilzitten? Dat bleek niks voor hem. Tegenwoordig helpt hij mensen met hun administratie en binnenkort bemant hij een loket voor financiële hulp. “Vrijwilligerswerk geeft mijn dagen ritme en het is fijn om iets zinnigs te doen voor een ander.”
Probleemoplosser
Rob studeerde werktuigbouwkunde in Delft en werkte daarna jarenlang bij een klein, gespecialiseerd ingenieursbureau. “We ontwierpen en bouwden installaties voor de aardgasindustrie. Later deden we ook een succesvolle poging om met een installatie olie te maken uit afvalplastic - een technisch uitdagend en duurzaam project.” In zijn functie combineerde hij technische kennis met analytisch denkwerk. “Ik was een soort manusje-van-alles, een probleemoplosser. Ik kreeg vraagstukken op mijn bord waar projectleiders geen tijd voor hadden, zoals het uitpluizen van ingewikkelde milieuregels, eigenschappen van materialen of internationale normen. Ik wist ook niet alles, maar ik zocht het allemaal op. Die complexiteit en dat uitzoeken vond ik erg leuk. En ik genoot ervan om samen met collega’s een oplossing te vinden die werkt.”
Vrijwillig én betekenisvol
Na zijn pensioen had hij meer tijd om de krant te lezen en stortte hij zich op zijn hobby’s: hardlopen en banjo spelen in een jazzbandje. “Dat is leuk, maar het is ook saai om alleen maar met jezelf bezig te zijn. Ik wilde iets doen dat ertoe doet.” Via zijn vrouw, die vrijwilligerswerk deed bij Humanitas, raakte hij betrokken bij hulp bij thuisadministratie van Humanitas en werkt hij inmiddels - ook als vrijwilliger - bij het loket Geldzaken voor Elkaar. “Bij dit werk benut ik een deel van de vaardigheden die ik in mijn voormalige baan gebruikte. Je zit met vragen en een hoop informatie die je moet ordenen en uitleggen. Nu niet voor een opdracht in de olie-industrie, maar voor iemand met een berg ongeopende enveloppen.”
“Vrijwilligerswerk geeft mijn dagen ritme”
Op weg helpen
Het gaat er vooral om mensen op weg te helpen als ze er zelf niet uitkomen. Dat speelt bijvoorbeeld bij ingrijpende gebeurtenissen zoals een overlijden of een echtscheiding. “Een van mijn eerste klanten was een slachtoffer van het toeslagenschandaal. Zij moest opnieuw een aanvraag doen voor schooltoeslag voor haar kinderen. Zulke situaties zijn vaak niet complex maar wel te stressvol om alleen te overzien. Samen hebben we op internet uitgezocht hoe het precies zat en gecheckt of haar aanvraag aan alle eisen voldeed. Twee zien meer dan één – ik was voor haar een steuntje in de rug.”
Geduld en structuur
Achter financiële problemen zit bijna altijd een verhaal, weet Rob inmiddels. “Geduld en goed luisteren zijn daarom essentieel. Je moet het niet te snel willen oplossen, maar het tempo van de ander volgen.” Na een eerste kennismaking willen sommigen meteen aan de slag, anderen hebben daar meer tijd voor nodig. Na een paar uur is het vaak genoeg geweest – het vraagt veel energie. Maar alleen al het ordenen of weggooien van overbodige papieren geeft overzicht en opluchting, vertelt Rob. Vrijwilligers krijgen goede begeleiding met trainingen in sociale vaardigheden en toegang tot onlinecursussen. “Als je extra ondersteuning nodig hebt, kun je altijd overleggen. Er zijn ook bijeenkomsten met andere vrijwilligers. Die contacten vind ik leerzaam én motiverend.”
Arnold werkt vanuit zijn hart
Vrijwilliger bij Pieter van Foreest vrijwilliger in hart en nieren: Arnold's verhaal over 35 jaar vrijwilligerswerk Maak kennis met Arnold (76), een bescheiden maar sociale man met een hart voor vrijwilligerswerk. We ontmoeten elkaar in de voetbalkantine van vereniging S.E.P. waar hij zich al jarenlang met plezier inzet. Zijn verhaal laat zien hoe waardevol vrijwilligerswerk kan zijn – niet alleen voor anderen, maar ook voor jezelf.Vrijwilligerswerk: een levensstijlEen jaar na zijn verhuizing naar Delft, begon Arnold in 1989 met vrijwilligerswerk, bij scoutinggroep Hedera. Na vier jaar leidinggeven aan de jeugd, vond hij zijn volgende uitdaging bij voetbalvereniging S.E.P. Daar was hij vijf jaar voorzitter en nam hij verschillende andere taken op zich, zoals het leiden van de barcommissie en nu het beheer van de kantine. En dat is nog maar het begin van zijn indrukwekkende lijst!Na zijn pensioen kwam er meer ruimte voor vrijwilligerswerk. In 2016 werd Arnold gevraagd om lid te worden van de cliëntenraad van woonzorgcentrum Die Buytenweye, onderdeel van Pieter van Foreest. Hier zet hij zich met evenveel passie in voor het welzijn van de bewoners. “We overleggen regelmatig met de directie om er o.a. voor te zorgen dat de bewoners actief blijven en deel kunnen nemen aan allerlei activiteiten,” vertelt Arnold trots. Inmiddels is het team welbevinden flink gegroeid en worden er binnen Die Buytenweye veel mooie activiteiten georganiseerd. "Het is fijn om te zien dat we echt serieus genomen worden."Een klein gebaar met grote impactNaast zijn werk in de cliëntenraad helpt Arnold ook een handje mee in het woonzorgcentrum, waar hij iedere week koffie en thee schenkt voor de bewoners. "Het is zo bijzonder om te zien hoeveel mensen het waarderen dat je er gewoon bent voor een praatje en een kopje koffie," zegt hij. Voor mensen die twijfelen of ze vrijwilligerswerk willen doen, heeft Arnold een duidelijke boodschap: "Gewoon doen! Het geeft je zoveel voldoening, en je krijgt er zoveel warmte en waardering voor terug."Arnold vertelt met een glimlach over de verschillende manieren waarop Pieter van Foreest haar vrijwilligers waardeert. “Ik heb al meerdere keren mogen genieten van een vrijwilligers-BBQ en ook op de Dag van de Verpleging worden we niet vergeten. Die kleine gebaren maken het allemaal nog mooier.”Een onvergetelijke ervaringWanneer gevraagd wordt naar zijn mooiste vrijwilligersmoment, verschijnt er een grote glimlach op Arnold’s gezicht. "De vakanties met de bewoners van verpleeghuis De Bieslandhof," zegt hij zonder aarzeling. Tijdens zijn vrijwilligerswerk bij de scouting werd hij gevraagd om een keer mee te gaan. Vervolgens ging Arnold negen jaar met de (somatische) bewoners een week op vakantie om hen te helpen met uitstapjes, zoals het duwen van rolstoelen tijdens wandelingen. "Die mensen genoten zo intens van de vakantieweek en leefden er een jaar naartoe. Dat was echt bijzonder om mee te maken." meer dan een kop koffie Vrijwilligerswerk zit in je hartOp de vraag waarom hij zoveel vrijwilligerswerk doet, antwoordt Arnold lachend: "Ik ben wel een beetje sociaal. Van huis uit heb ik meegekregen dat vrijwilligerswerk erbij hoort. Alles wat ik doe, doe ik met plezier, anders zou ik het niet doen." Hij wil mensen aansporen om tijd te maken voor vrijwilligerswerk. "Het levert je zoveel mooie ervaringen op."Arnold ziet wel verschillen tussen regio’s als het gaat om vrijwilligerswerk. In zijn geboortedorp in Brabant is het heel normaal om je in te zetten voor anderen, vooral in de zorg. In de randstad, merkt Arnold op, denken mensen vaker dat het zorgpersoneel alles moet doen. "Het zou mooi zijn als we wat meer van die Brabantse gemoedelijkheid in de randstad terugzien."Hoewel Arnold overweegt om in de toekomst wat taken over te dragen, zal hij nooit helemaal stoppen met vrijwilligerswerk. "Stilzitten is niets voor mij," lacht hij. "Er is altijd iets te doen, en ik help graag."Jouw tijd, jouw bijdrageArnold’s verhaal laat zien dat vrijwilligerswerk in vele vormen komt en voor iedereen bereikbaar is. Of je nu wekelijks koffie schenkt, betrokken bent bij een cliëntenraad of meegaat op vakanties met zorgbehoevende mensen – elk gebaar telt. Het belangrijkste is dat je doet wat je leuk vindt, net als Arnold.
Lees het verhaal